سینما برتر: «روز‌ها فکر من این است و همه شب سخنم»؛ شعری که به همام تبریزی و مولانا منسوب است، توسط مهمان برنامه «دورهمی» خوانده و توسط مهران مدیری به حافظ نسبت داده می‌شود!
کمپین مبارزه با نشر جعلیات که چند سالی است با همکاری فرزندان عده‌ای از نویسندگان و شاعران و نیز استادان دانشگاه در حوزه معرفی آثار ادبی جعلی فعالیت می‌کند، در واکنش به نسبت دادن شعری به حافظ در برنامه دورهمی نوشته است: «آقای مدیری، انتظار ما از شما و برنامه‌تان بیش از این‌هاست.»
«روز‌ها فکر من این است و همه شب سخنم»؛ شعری که به همام تبریزی و مولانا منسوب است، توسط مهمان برنامه « دورهمی » خوانده و توسط مهران مدیری به حافظ نسبت داده می‌شود!
این نخستین‌بار نیست که در برنامه «دورهمی» مهران مدیری شعری به اشتباه به شاعری نسبت داده می‌شود؛ چندی پیش دکتر سید محمود انوشه در قسمتی از این برنامه تلویزیونی که در دی‌ماه جاری از تلویزیون پخش شد، بیت‌هایی را که منتسب به مولانا معرفی می‌کند، می‌خواند و می‌گوید که بنای زندگی‌اش را تغییر داده است. این چهره شناخته‌شده حوزه روانشناسی می‌گوید این دو بیت را – که شاعر آن را مولانا معرفی می‌کند – تا کنون به هر کسی که می‌توانسته توصیه کرده است؛ در حالی که این بیت‌ها («هر لحظه که تسلیمم در کارگه تقدیر…») از مولانا نیستند؛ و حالا بار دیگر شعری توسط مهمان برنامه خوانده می‌شود، مهران مدیری نام شاعر را از او می‌پرسد و فرد با اندکی تعلل نام سعدی را به زبان می‌آورد و مدیری به زعم خود اشتباه او را تصحیح می‌کند و شعر را به حافظ نسبت می‌دهد!
به دنبال این ماجرا، کمپین مبارزه با نشر جعلیات که چند سالی است با همکاری فرزندان عده‌ای از نویسندگان و شاعران و نیز استادان دانشگاه در حوزه معرفی آثار ادبی جعلی فعالیت می‌کند، در توضیحی نوشته است: «آقای مدیری، انتظار ما از شما و برنامه‌تان بیش از این‌هاست.
این بیت‌ها که شرکت‌کننده مسابقه سراینده آن را نمی‌شناسد، به همام تبریزی (درگذشتهٔ ۷۱۴ ق) و جلال‌الدین مولوی منسوب است، اما هرگز در نسخه‌های خطی یا چاپی دیوان حافظ دیده نشده است.
«روز‌ها فکر من این است و همه شب سخنم
که چرا غافل از احوال دل خویشتنم
از کجا آمده‌ام آمدنم بهر چه بود
به کجا می‌روم آخر ننمایی وطنم»
(دیوان همام تبریزی، تصحیح رشید عیوضی، تبریز: دانشگاه تبریز، ۱۳۵۱، ص ۱۲۵.
غزلیات شمس تبریز (گزیدهٔ دیوان مولانا جلال‌الدین محمد بلخی)، مقدمه، گزینش و تفسیر محمدرضا شفیعی کدکنی، تهران: سخن، ۱۳۸۸، ج ۲ (در بخش منسوبات)، ص ۱٣۶۸))»
